Nasrettin Hoca Öyküleri ve Öğretileri.
--------------------------------------------------------------------------------
Nasrettin Hoca dağda hazırladığı odunu eşeğine sarmış, yani eşeği ile birlikte köy yoluna düşmüşler
ve köye girmişler. Çok keyiflidirler.
Eşeği önde kendisi arkadadır. Önlerine çıkan münasebetsiz birisi, Hoca'ya
-Hoca efendi, eşeğinle sen ikiz kardeş gibi uyum içinde tıpış tıpış nereden geliyorsunuz böyle..? der.
Hoca bu konuşmaya çok alınır ve kendisinin eşeğe benzetilmesine canı sıkılır, cevap verir:
-Biz dağdan geliyoruz. İkimiz siz ağabeyimizi gördük çok memnun olduk.
__________________________________________________ __________________________________________________ ________________
Hoca'nın karısı hastadır. Evde yatağında yatmaktadır. Komşularda hastanın ihtiyacını görürler.
Hoca her iş dönüşünde hastanın baş ucunda oturup hüngür hüngür ağlar.
Bunu gören komşularından biri:
-Hoca efendi; karınız ölecek kadar hasta değil, ancak birkaç gün yatar. Sonra iyi olur ayağa kalkar.
Bu kadar ağlamanız neden..?
Hoca başını iki tarafa sallayarak cevap verir;
-Ağlamaya vakit varken, bırakın ağlayayım. Yoksa ben işten güçten vakit bulup ağlayamam.
Zavallı karıcığımın benden başka ağlayacak kimsesi yok. Hiç değilse bir kuması olsaydı,
oturur beraber ağlardık.
__________________________________________________ __________________________________________________ _____________________
Yaz yağmuru birden boşanır, birden kesilir. Bir yaz günü yağmur, birden boşanmış. Adamın biri koşarak
kaçmaya çalışıyormuş. Hoca bunu pencereden görmüş ve adama bağırmış;
-Allah'ın rahmetinden kaçılır mı..?
Adam bunun üzerine yavaşlamış, iyide ıslanmış, sırılsıklam bir halde evine ulaşmış.
Bir gün de bu adam bakmış ki Hoca yağmurdan kaçıyor;
-Hoca sen niye Allah'ın rahmetinden kaçıyorsun..? Diye bağırmış.
Hoca kaçmaya devam ederek;
-Be adam, ben Allah'ın rahmetinden kaçmıyorum, onu çiğnememek için koşuyorum, demiş.
__________________________________________________ __________________________________________________ __________________________
Hoca halk pazarında dolaşıyormuş. Ensesine birden inen tokatla irkilmiş. Acıyle arkasına bakmış,
tanımadığı birisi, hocaya bakıp kıs kıs gülüyor.
-Seni utanmaz seni, hem vuruyorsun, hemde kıs kıs gülüyorsun, demiş.
Tabiki hocayı sevenler ve hoca bir olup adamı yakalamışlar ve yaka paça kadının huzuruna çıkarmışlar.
Lakin hoca tokat atan adam kadının çok samimi arkadaşı imiş.
Kadı;
-Hayırdır hocam, demiş.
Hoca;
-Bu kişiden davacıyım. Pazarda gezerken enseme tokat vurdu. Cezası neyse verin, demiş.
Kadı arkadaşını kurtarmak istemiş ama hocaya belli etmemiş. Hocaya;
-Olmuş bitmiş birkere, bu seferlik bağışlayıverin, demiş.
Hoca;
-Kesinlikle bağışlamam, neyse cezasını çeksin, demiş.
Çaresiz kalan kadı, kara kaplı defteri açmış, dostuna da göz işareti yaparak;
-Bu suçun cezası 10 akaçadır, sen git bu parayı al gel, demiş.
Gidiş o gidiş. Adam gitmiş parayı almaya ama birtürlü gelmemiş. Hocanın bekleye bekleye canı sıkılmış.
Hoca ayağa kalkmış, önündeki kara kaplı deftere bakan kadının ense köküne okkalı bir tokat atmış.
-Tokat atmanın cezası 10 akça, adam gelince, benim yerime sen o 10 akçayı alıver. demiş.
Nasrettin hoca Konya'ya giderken bir köyün kıyısında önüne bir köylü çıkar. Hoca'ya dönerek;
-Bugün günlerden ne..? der.
Hoca yorgunluğunun etkisiyle hangi gün olduğunu çıkaramaz. Cevabını hemen verir;
-Görmüyormusun, ben bu köyün yabancısıyım. Buranın günlerini nasıl bileyim, der.
__________________________________________________ __________________________________________________ ______________________
Nasrettin Hoca evinde karısını görünce besmele çekermiş. Bu besmeleden huylanan kadın Hoca'ya;
-Efendi..! Efendi..! ne zaman beni görüp yüzüme baksan besmele çekiyorsun.
Buna azıcık canı sıkılan hoca karısına dönerek;
-Ne var bunda..? der.
Karısı;
-İyi ya bizim caminin imamı karısının yüzünü görünce yasin okuyormuş. Sen niye besmele
çekiyorsun..? der
İşin püf noktasını kavrayan hoca gülerek cevap verir;
-İyi ya hanım bende o kadını görsem değil yasin, diz çöker hatim inerim. demiş.
__________________________________________________ __________________________________________________ ______________________
Eski zamanlarda, hastaların iyileşmesi için genellikle dini hocalara, imamlara gidilirdi. Onlarda hastaları
okurlar, üflerler, gerekirse muska yaparlardı. Bu iş karşılığında da bir ücret veya bir hediye alırlardı.
Bir gün kucağında hasta çocuğu ile bir kadın Hoca ya gelir. Çocuğunun hasta olduğunu söyler.
Keskin nefesi ile hoca nın çocuğunu okumasını ve üflemesini ister.
Hoca bir hasta çocuğa bakar birde annesine bakar, sonra ellerini havaya kaldırarak dua eder, çocuğun
üzerine eğilir, üfler, sonra başını tekrar göğe kaldırıp Allah'a;
-Yeri göğü yaradan Rabbim varsın, birsin, bu yavruya niçin çektirirsin. Tez vakitte bu çacuğun canını al
bu çileden kurtar. der
Kadın şaşırır ve sorar;
-Hoca sen şaşırdın mı..? Ben çocuğumun sağlığına kavuşması için senin okuyup üflemeni istedim.
Sen ise ölmesi için dua ediyorsun.
Hoca;
-Ben ne yapayım kızım..? Allah, bu zamana kadar ben ne demiş isem, ne istemiş isem hep tersini yaptı.
Hadi sen evine git, çocuğuna iyi bak. İyi bakarsan iyileşir der.
Kadın korku içinde evine gider. Ölecek korkusu ile çocuğuna çok iyi bakar. Olacakya çocuk bir süre sonra iyileşir.
__________________________________________________ __________________________________________________ ________________________________
Hoca namaz için camiye giderken yolda başı sarılı, kıvranan bir adam görür;
-Hayırdır inşallah, neyin var senin..!
Adam;
-Bugün başım çok ağrıyor. Çatlayacak neredeyse? Ne yapacağımı bilmiyorum.
Hoca yarı ciddi yarı şaka;
-Geçenlerde benim dişim çok ağrıdı. Bende gittim dişimi çektirdim, kurtuldum. Sende çektir kurtul.
Ağrı çekmekten iyidir. der.
Nasrettin Hoca'yı bir gün civardaki beylerden birisi yemeğe çağırmış.Yemekler yenmiş,tatlılar gelmiş.Bey kendisine hoşaf istemiş.Garip Nasrettin Hoca'ya da uyduruk bir tatlı getirmişler.Nasrettin Hoca'nın bu duruma canı çok sıkılmış.
Bey o sırada hoşafını kaşıklamaya başlamış.Birinci kaşığı içmiş "Ohhh öldüm" demiş.İkinci kaşığı içmiş "Ohh öldüm" demiş.Üçüncü kaşığı içmiş "Ohh öldüm" demiş.
Duruma içerleyen Hoca boş durur mu.Hemen beye dönmüş :
-Bey,kaşığı ver de biraz da biz ölelim demiş.
Hoca eşeğine binmiş. Pazardan köyüne gidiyormuş. Uzaktan eşkiyaların geldiğini görmüş.
Başına bir iş gelmesin diye hemen eşeğinden inmiş, yanına çömelmiş. Hocanın yanına gelen eşkiyalar, onu yere çömelmiş görünce:
-Ne yapıyorsun burada? Kimsin? Diye sormuşlar.
Hoca:
-Ben bu eşeğin sıpasıyım! Demiş.
Eşkiyadan biri:
-Yalan söylüyor. Bu eşek erkek, dişi değil.
Hoca hemen kendini toparlamış ve:
-Geçen gün anam öldü de, babamla geziyorum. Demiş.
__________________________________________________ _________
Timur bu insanlara karşı çok zalim, ama hayvanlara karşı çok şefkatli imiş. Hayvanları korur ve kollar, onlara iyi davranılmasını, iyi bakılmasını istermiş. Timur Han insanlardan korkar, hayvanlardan korkmazmış.
Dayak eşeğe yaraşır. Eşek sopasız yönetilmez. Bir gün Timur Han bakmış, hoca elindeki değnekle eşeğe vuruyor. Hoca’yı derhal çağırmış:
-Bir daha o eşeğin kılına dokunduğunu görmeyeyim.
Hoca korkusundan eşeğine ne binebilmiş, ne vurabilmiş, ne de yük yükleyebilmiş. Arpasını ve suyunu hiç eksik etmemiş. Gözü gibi bakmış eşeğine.
Eşekte güçlendikçe güçlenmiş. Keyiflendikçe keyiflenmiş. Anırdıkça anırmış. Eşek zar zar anırdıkça Hoca da
-Anır eşeğim anır.
Arkanda Timur bulunur.
Diye bir türkü tutturmuş, eşek anırdıkça hoca da eşeğe dönüp bu türküyü söylermiş.
Hoca Nasrettin Akşehir pazarında gezerken bir tanıdığına rastlar.
Karşılıklı hal hatır sorduktan sonra tanıdığı:
-Hocam galiba hanım ölmüş, ben yeni duydum. Başın sağ olsun, der. Hoca da en ufak bir üzüntü belirtmeksizin:
-Ölmese ben onu zaten boşayacaktım, der.
------------------------------------------------------------------------------------
Nasrettin Hoca odada oturuyormuş. Orada bulunanlarla sohbet ederken, elinde baklava tepsisi ile bir çocuk geçer. Tepsiyi görenlerden biri hoca’ya:
-Bak hocam! Elinde bir tepsi baklava ile bir çocuk geçiyor.
Hoca şöyle bir göz ucu ile bakar. Pek oralı olmazsa da, cevap vermeden edemez.
-Bana ne der.
Diğer birisi:
_iyi ya hocam! Bu tepsi sizin eve gidiyor. Bana ne demeyin, der.
Bu kez hoca azarlar bir dille:
_O zaman da sana ne be mübarek adam! Der.
Nasrettin Hoca hastalanıp yatağa düşer. Yemeden içmeden kesilir. Karısı üzgün, başından ayrılmaz. Belli bir zaman sonra Hoca biraz iyileşir. Gözlerini açar. Karısının üzgün ve perişan halini görür:
-Hatun! Hatun! Nedir senin bu halin? Şöyle perişan başımda bekleyip durma. Sil gözünün yaşını, düğünlük, bayramlık en iyi giyeceklerini giy gel. Tak takıları yakıştır, yanıma gel öyle otur.
Karısı şaşırır!
-Aman hoca sen şaşırdın mı? Sen hasta yatağında yatarken ben nasıl süslenir gelirim? Ben kendini bilmez biri değilim. Neler dediyse bir türlü hocayı ikna edemez. Sonunda dayanamayıp, gider en güzel elbisesini giyer, takılarını takar, allanır, pullanır, süslenir, güzelleşir gelir.
-Hoca ben geldim, der.
-Oh ne kadar güzel olmuşsun der, hoca.
-Hoca neden beni böyle giydirdin, süslettirdin, der
-Hatun! Sen beni anlayamadın. Sen de görüyorsun ki bu hastalık beni öldürecek. Azrail gelirse bir sana bakar, birde bana bakar. Belki beni almaktan vazgeçer, seni götürür, der.
---------------------------------------------------------------------------------------------
Anasayfa 
C.tesi Haz. 02 2007, 13:25